Ik mis je mijn allerliefste Pepper

Nooit gedacht dat ik ooit mijn/onze hond weg zou moeten doen. ‘Weggeven’ aan een ander omdat het hier in huis niet meer wil. Ik zal d’r pittige karakter, lieve oogjes, gekke sprongetjes, eigenlijk ALLES VERSCHRIKKELIJK missen. Pepper moest weg omdat ze Lieke had gebeten, gelukkig deze keer voor Lieke goed afgelopen!!
Pepper was bijna 7 jaar bij ons. Ons kleine meisje met een pittig karakter. Door haar pittige karakter en niet goed wetende wat ze zou doen met Lieke in de buurt hielden we ze apart. We hadden zelfs Pepper in de keuken gelegd, Lieke in de kamer en een trap hekje ertussen geplaatst, om het ergste dus te voorkomen.

Pepper is een hondje met een flink karakter! Daarnaast is ze natuurlijk super knuffelig, maar moet je d’r gewoon met rust laten. Waarschuwen doet ze niet, ze gaat eigenlijk meteen in de aanval. Zo heb ik al twee keer een fikse aanvaring met d’r gehad met zelfs een tetanusprik tot gevolg. Dus voor mij was het vertrouwen in haar wel een beetje weg, maar ik kan wel tegen een stootje, maar voor je kind… Dat is natuurlijk hele andere koek.

Zo was gisteren Lieke naar het hekje gekropen en (ik zag het niet) maar hoorde Pepper in d’r aanvalmodes gaan (bijten/happen) waarop ik Lieke hoorde huilen. In eerste instantie dacht ik dat Pepper d’r een snap in d’r handje had gedaan (Lieke met d’r handje door het hekje heen). Maar toen bleek dat ze Lieke in d’r onderarm had gegrepen. Geen bloed, maar wel een fikse blauwe plek. En een babyhuidje is al zo teer. Wat er exact gebeurd is, dat weet ik niet, maar waarschijnlijk heeft Lieke Pepper alleen maar aangeraakt (staartje of pootje) en daar houdt Pepper dus niet van.. Dat zijn onderdelen aan het beestje die je met rust moet laten.

Natuurlijk snelde ik naar de huisarts en was er gelukkig niets ernstigs aan de hand, plus dat ze ingeënt is voor (of is het juist tegen..) tetanus. Maar Bart en ik hebben altijd gezegd als er iets gebeurd, dan moeten er maatregelen getroffen worden. En toen is het snel gegaan en is ze nu WEG (snif, huil, jank, waterval!!)

Daar werd ook gezegd, oh die hond die moet je wegdoen.. Maar dat is voor een buitenstaander natuurlijk wel erg makkelijk spreken. Pepper is ons meisje, ons hondje, ons kindje! En die doe je heus niet zomaar ‘even’ weg. Maar in dit geval moest er wel een beslissing worden genomen, hoe fucking (sorry bad language) moeilijk dat ook gewoon is. Dus dan knopen doorhakken en er zo snel mogelijk actie op ondernemen om met het verwerken te kunnen beginnen! Hoe moeilijk ook!!

Ondanks d’r pittige karakter is ze wel mijn/ons hondje! En missen we haar verschrikkelijk erg. Geen getik meer van d’r nageltjes op de vloer, geen blije hond die je begroet als je weer thuis komt en allemaal van dat soort dingen die we in de komende dagen nog wel meer tegen gaan komen. Het voelt een beetje alsof iemand m’n keel dichtknijpt en er een stuk uit m’n hart is gerukt!

Natuurlijk zijn er verschillende oplossingen, maar als mens zijnde ben je gauw geneigd te doen wat voor jou het beste lijkt te zijn. Maar doe je daar je hond wel een plezier mee? Gun je haar een leven in de keuken, weliswaar met muilkorf om een volgend bijtincident te voorkomen? Wil je überhaupt wachten op een volgend incident, nee natuurlijk niet! Voor mij is het niet erg, ik kan er wel tegen, maar je eigen kleintje, dat is een heel ander verhaal natuurlijk!

Een andere optie is iets waar ik niet meer over wil denken/praten/typen, maar dat kan je zelf vast wel bedenken wat dat kan zijn. En de optie waar we voor hebben gekozen is om te kijken of ze bij een ander ondergebracht kan worden. Ze is vanmiddag opgehaald door mijn schoonvader en schoonzusje Inge. En toen ze weg was, wilde ik d’r alleen maar terughalen. Want Pepper heeft ook een goede, leuke en enthousiaste kant. Vals is ze niet, want dan had ze al veel eerder wat kunnen doen, maar ze gaat graag de uitdaging aan en je moet d’r met rust laten. Ze moet bij een liefdevol iemand terechtkomen, die lekker de hele dag met Pepper wil knuffelen, dan komt het wel goed.

Bart zegt ook dat als ze zo iemand heeft gevonden, wat knuffelt en eten krijgt het zeker wel goed zal komen. Ik moet er nog even in gaan geloven. Maar kan het bijna niet verdragen dat iemand anders het leuk gaat hebben met MIJN hond!! Want hoe je het ook went of keert, dat blijft ze toch gewoon. Ik wil het ook af kunnen sluiten en verder gaan. Al is dat ongelofelijk moeilijk zo zonder haar. Het slijt wel, dat weet ik wel. Maar voor nu doet het gewoon zoveel pijn!

Zoveel lieve mensen hebben met ons meegeleefd gisteren en vandaag! Dat is zo warm, zo liefdevol en ook zo nodig om het een beetje dragelijk te maken. Het gemis is zo verschrikkelijk groot!! Ze blijft altijd in mijn hart, ons hart en ik zal haar ook never nooit niet vergeten! Ik hou van dat pittige hondje!!