Review: Tomodachi Life (3DS) @ Female-Gamers

Een eiland vol met mijn vrienden, waar bijna alles mogelijk is. Tomodachi betekend vriend in het Japans, dus mijn vrienden levens ga ik een beetje delen met jullie.

In 2009 verscheen Tomodachi in Japan voor de Nintendo DS. Hier zijn al meer dan 5,5 miljoen exemplaren van verkocht. Wij Europeanen kunnen natuurlijk niet achter blijven en kunnen nu ook aan de slag met onze virtuele leventjes.

In Tomodachi kom je op een eiland terecht die er nog vrij kaal en saai uit ziet, al staat er wel een appartementencomplex voor alle nieuwe bewoners. Maar al snel komt jouw Mii karakter op het eiland kijken en kan ik nieuwe Mii’s maken om wat meer leven in de brouwerij te brengen. Alle nieuwe Mii personages komen in het appartementencomplex wonen. Je kan elke Mii die je maakt personaliseren. Zo geef je deze een naam, favoriete kleur en een geboortedatum. Maar ook kies je een stem en karaktertype om jouw personage tot leven te laten komen. Ook kan je QR codes scannen of op basis van een foto een Mii maken.

Naarmate je bevolking groeit verschijnen er meer gebouwen waar je iets mee kan. Zo heb je een supermarkt en kan je gerechten en drankjes kopen en aan de Mii’s geven. Zij zullen dan aangeven of ze het lekker vinden, of juist niet. Zo is het met alles, ze geven aan of het leuk is of niet. Hetzelfde met kleding die je aan kan schaffen, want de standaard Mii outfits zijn een beetje saai.

Het appartementencomplex is de basis waar je vrienden, liefdes en ruzies tegen zal komen. Door de Mii’s eten te geven, met ze te praten, cadeautjes of kleding te geven krijg je punten en gaan ze een level omhoog. Je kan ze dan iets nieuws leren of geven. Je kan ze laten zien hoe ze op een bepaalde emotie moeten reageren, of een liedje leren of een nieuwe inrichting voor het appartement geven. Als je naar het appartementencomplex kijkt zie je welke Mii’s er willen praten, verliefd zijn of een spel willen spelen.

Juist de spellen spelen vind ik leuk, alleen gebeurd dit dus alleen als de Mii’s er zin in hebben. Dan kijk ik rond of ik nog een babbeltje met een van de bewoners kan maken en kan helpen. Zo is er een Romeo aanwezig die op mijn Mii verliefd blijkt te zijn. Laat ik hem de liefde verklaren? Of moet hij even een koude douche nemen om te kijken hoe de vriendschap verder loopt? De Mii’s laten ook graag hun gekke gezichten zien, brengen ze een glimlach op mijn gezicht, dan is het geslaagd. Niet? Dan gaan ze nog even door met oefenen.

Geen dag is hetzelfde. Op de verschillende locaties zijn verschillende dingen te doen. Bij de fontein maken ze een praatje, of doen ze een rap battle. In het pretpark is het dolle pret, in het eetcafé zijn ze aan het babbelen en op het strand vermaken ze ze zich opperbest. Je weet dus nooit wat je kan verwachten, je kan het dus niet helemaal sturen.Het voelt wel aan alsof je een soort Sims voor je neus hebt waar je voor moet zorgen. Maar als de Mii’s een lege maag hebben, gaan ze gewoon door met hun leven. Ze laten het weten als je ze een week niet hebt gezien en zijn blij als je er weer bent. Ze lijken met jou te communiceren.

Patricia’s Score
Gameplay: 9/10
Fun: 8/10
Levensduur: 7/10
Graphics: 8/10
Originaliteit: 9/10
Totaal volgens reviewer: 8.2