Review: Mario Party: Island Tour (3DS) @ Female-Gamers

Het is even geleden dat ik een Party heb gehad met Mario en zijn gespuis. Maar ik heb weer een uitnodiging gehad, ditmaal iets met een Island Tour, in de wolken?!

De laatste keer dat ik dus een Mario Party heb gespeeld was op de Gamecube, daarna eigenlijk niet meer. Hoewel ik dat altijd erg leuk en vooral gezellig vond ben ik extra benieuwd hoe de game op een handheld als de 3DS werkt. Want, nu had ik niemand om plotjes mee te maken, elkaar te helpen of een persoon in het gezelschap te plagen!

Je hebt wel de mogelijkheid om een singleplayer of multiplayer te spelen. Je hebt maar een gamecard nodig om met vrienden te kunnen spelen. Als je alleen speelt kan je de computer een aantal personages laten spelen. Leuk? Ja, als je geduldig genoeg bent! Je kan deze personages zelf kiezen via de instellingen en je gaat ook om de beurt met de dobbelstenen gooien. En je moet op elke beurt wachten van de andere personages. Het duurt niet super lang, maar als je drie tegenstanders hebt moet je dus wel even op je beurt wachten.

Je start met het gooien van de dobbelstenen tot je allemaal de eerste beurt hebt gehad. Dan starten de rondes met een mini-game. Gelukkig kan je deze ook oefenen, is aan te raden, dan weet je tenminste wat je moet doen en kan je nog even wat tactieken proberen te bedenken. De top 3 wordt beloond met een extra dobbelsteen voor de eerstvolgende beurt. Ben je als laatste geëindigd, dan heb je gewoon pech en krijg je niets. Tijdens het spelen kan je ook nog items verdienen om je tegenstanders dwars te zitten. Zo kan je van plaats wisselen met iemand of iemand minder stappen laten zetten. Er zijn nog meer opties, maar daar moet je zelf maar achter komen. Ze kunnen soms erg vervelend zijn als ze tegen je gebruikt worden.

Maar hoe dan ook, de borden zien er erg leuk en divers uit! Elk heeft een eigen look en spelregels. Zo heb je de borden; Perilous Palace Path, Banzai Bill’s Mad Mountain, Star-Crossed Skyway, Rocket Road, Kamek’s Carpet Ride, Shy Guy’s Shuffle City en ?????. Deze laatste moet je nog vrijspelen. Ze geven ook een gemiddelde tijd aan hoelang je met een potje bezig zal zijn, dus als je een kort potje wilt spelen dan ben je met ongeveer 15 minuutjes wel klaar. Ik heb eigenlijk niet gekeken hoe de 3D werkt, ik vind 3D namelijk niet fijn spelen. Wel gebruik je de 3DS voor zover dit mogelijk is op allerlei manieren, naast je stylus heb je in mini-games ook dat je jouw handheld voor je moet houden en bijvoorbeeld moet draaien. De gameplay is eigenlijk best makkelijk.

In de bordspellen waar je te maken krijg met verschillende mini-games, kan je deze mini-games ook los spelen. Het zijn er 80. Als je geen zin hebt om lang op je beurt te moeten wachten, kun je je eigen scores verbeteren. Ook kan je verschillende items voor je collectie verzamelen of items kopen met de punten die je verdiend. Dat verzamelen is toch iets wat we allemaal leuk vinden? Dat geeft je in elk geval nog een extra uitdaging om je best te doen en zoveel mogelijk punten te behalen. Maar als het voor mij te lang duurt om iets te halen, dan ben ik er ook wel snel klaar mee.

Als laatste kan je je ook nog wagen in Bowsers Tower! Hier mag je het opnemen tegen allerlei slechteriken die je in de Mario spellen tegen komt. Onze Laura heeft in haar eShop item meer over deze gruwelijk hoge toren te vertellen. In een dag heb je alle borden wel kunnen spelen, een hele hoop mini-games en Bowsers Tower. Dan is het leuker om toch de multiplayer te spelen met vrienden. Als je alles alleen hebt gehaald, dan is het ook wat saai om dan nog een rondje te doen, tenminste dat is mijn mening.

Patricia’s Score
Gameplay: 8/10
Fun: 7/10
Levensduur: 6/10
Graphics: 7/10
Originaliteit: 5/10
Totaal volgens reviewer: 6,6