30 DBC – Dag 24: Iets waar ik me voor schaam

Waar schaam ik me voor? Dan zijn er twee dingen die me meteen te binnen schieten, mijn lijf en mijn kinderen in openbare gelegenheden. Het laatste is niet altijd van toepassing, maar als het gebeurd.. Dan beloofd het een drama te worden en elke ouder maakt het eigenlijk wel mee. Daarnaast heb je nog de blikken van anderen die in je rug branden of hun opmerkingen en soms een knikje van iemand die zoveel zeggend is!

Het ‘knikje’ dat je krijgt ter herkenning “I know, be strong”.. Die geef ik zelf ook wel eens! Even een boodschapje halen met de kinderen is absoluut geen favoriete bezigheid, laat staan even snel de stad in gaan. Het is nu (terwijl ik dit tik 7 augustus) zomervakantie en de eerste paar weken zitten erop. Nog 2,5 week en dan start school weer. De eerste weken ben ik wel doorgefietst maar zoek ook niet onnodig de uitdaging en frustratie op die met het winkelen meekomen.

Zo wil geen van de kinderen in de kar, of juist allebei wel en zitten elkaar dan in de weg. Of ze rennen door de winkel heen, terwijl ik nog van tevoren had gezegd bij mama blijven. Ze pakken alles wat ze maar pakken kunnen en gooien het in het mandje of zetten het (laten vallen) in de kar. Gisteren haalde ik nog boodschappen en wat doet die kleine meneer van mij? Die bedenkt zich niet, loopt naar de broodafdeling en neemt een hap van een croissant en legt hem terug in het schap! Nou dat dus, volgens mij heeft niemand het gezien. Maar ik moest wel een extra croissant kopen, die kon ik niet laten liggen.

Of als we ergens heen gaan, altijd een wedstrijdje doen, wie als eerste is. Wie iets als eerste wil pakken en het uit elkaars handen trekken om als eerste te zijn. Dit zijn typische kinder-dingen maar waar ik me soms voor schaam. Men zal wel denken heb je weer van die onopgevoede kinderen.. Nou ja, op dat moment zijn ze dat ook wel even want ze hebben overal schijt aan. Maar mensen ik doe mijn best, haha!

Mijn lijf.. Tja, welke vrouw heeft er geen klachten over haar lijf? Ik heb twee kinderen gehad en er zijn nog wat kilootjes blijven plakken. Deze zitten vooral op mijn buik en als ik dan ook nog wat opgeblazen ben lijk ik meteen een aantal maanden zwanger. Dat ben ik dus niet!! Wij zijn heel blij met de twee kinderen die we hebben mogen krijgen, dus een derde komt er niet bij.

Maar die buik blijft een dingetje.. De rollen, rollen overal heen. Ik probeer het te verhullen, maar accentueer het soms dan nog meer. Helemaal met de warmte kan ik het lastig verstoppen, dus dan accepteer ik het voor nu maar. Ik heb ook geen zin om met een vest of tig laagjes over elkaar te lopen. Dus mijn buik is mijn struikelblok.. Hoe zit dat bij mannen? Die hebben ook wel een buikje, die schamen zich er niet voor (tenminste lijkt zo) maar die zijn weer veel gevoeliger als hun haar dunner lijkt te worden.

Ach weet je, niemand is perfect. Ik schaam me soms best als ik bij slanke mensen in de buurt ben, maar ik heb ook geen doorzettingsvermogen om er veel aan te doen. Ik heb eigenlijk nooit iets hoeven doen aan mijn figuur terwijl ik maatje 32 had en alles kon eten wat ik wilde. Nu moet ik dus wel wat doen maar diëten is echt niet mijn ding, vooral door het jojo effect wat ik vaak zie en daar zit ik niet op te wachten.

Zo op naar de volgende vraag!!