Opa 80 jaar, Langlaufen

Vorig jaar kregen we al een uitnodiging van de opa van Bart dat we 13 februari 2010 maar vast vrij moesten houden in de agenda. Ook moesten we zorgen voor sportieve kleding en dat was het! Zo nieuwsgierig als ik normaal ben, heb ik dit maar aan de kant gelegd en zou me wel laten verrassen. Onlangs kregen we een brief met een dagplanning erin, nog geen hints wat we gingen doen, SPANNEND!!Rond het middaguur moesten we ons bij Opa & Oma verzamelen. De hele blups was aanwezig en we gingen rond half twee op weg. We kwamen aan bij een soort sportcentrum, activiteitencentrum en nog hadden we geen idee wat we gingen doen. Rond de klok van 14:00 uur kwam het hoge woord eruit, we zouden gaan langlaufen! Oh gut, op skies.. Jeetje erg spannend. Wie kan er tegenwoordig ook melden dat je tijdens het verjaardagsfeestje van je opa bent wezen langlaufen, prachtig!

We kregen een uitleg van Arjan (die werkt daar) en we gingen op weg, de jongste van ongeveer twee op de latten en dan opa die 80 werd die dag ook hoor! Het mooie was, dat er ook echt sneeuw lag. Normaal ga je over een bepaalde mat heen, maar nu was het een hele coole ervaring door de sneeuw die er lag. We gingen een klein heuveltje op en moesten er ook weer af. Ja, dan moet je dus skien. Dat was spannend en dit was nog maar een klein heuveltje, de volgende was wel een heel ander stukje koek!

Dat was gewoon een kleine berg, geen Alpen achtige praktijken hoor, maar toch was dit wel een bergje te noemen! De klim was best uitputtend! Op die latten erop klimmen en zorgen dat je niet de andere kant op zou vallen, dat was een vage domino constructie geweest. Eenmaal op de bergje. Jaja, moesten we er ook weer vanaf. Dit was even een moment waarbij je denkt, kon je dat niet even eerder melden?

Ik ging er voor! Ik stond, weliswaar verkeerd, en hoorde Bart achter mij instructies geven. Ik weet niet meer wat hij zei, maar ik crashte na zo’n drie meter al. Ik besloot toen op mijn ene ski te gaan zitten en als een sleetje verder te gaan, net zoals Mariska deed. Alleen beneden stonden Hans en Paul om me op te vangen. Maar die schoven me nog even een stuk door richting de boompje. Lollig hoor. Toen kon ik even bijkomen en heb ik Bart niet eens naar beneden zien skiën, maar hij kwam heelhuids weer aan in elk geval.

Het was even wachten tot iedereen weer van de berg af was gekomen. Ik stond rustig en voelde mijn skies wegglijden en *pof* daar lag ik, ik viel plat op mijn rug en had even wat pijntjes. Ik deed niet eens raar of lomp, ik stond gewoon. Tandjes bijten en maar verder gaan.

We gingen minigames doen. Op je laten een parcours volgen, boogschieten, boom zagen en op van die lange planken lopen met vijf personen enzo, je kent het wel. Tussendoor nog even een tekening van je team maken en op naar de finish. Om vervolgens het laatste spel te doen, een spijker in hout slaan. Bart zat in team blauw, ik in team geel daarnaast was er nog een team groen en rood. Aan het einde van de rit moesten de teams ook nog een yell bedenken. Tussendoor vond er een hevige sneeuwballen gevecht plaats.

Wat de dag nog leuker maakte, is dat de jongen Arjan (die er werkte) de hele middag met een videocamera rondliep en ons had gefilmd. We gingen de film kijken en het was erg leuk om alles terug te zien! Tijd voor de prijsuitreiking. Vol verwachting zat iedereen te wachten en af te vragen welk team gewonnen zou hebben. Tromgeroffel, het werd team groen! GROEN?! Het meisje die het even over had genomen van Arjan vertelde de reden, ‘Omdat het zaterdag was, won team groen altijd. GE-WEL-DIG’!! Die reden was te leuk gewoon.

Toen kwam het eten, een Oostenrijkse maaltijd om de dag helemaal in sfeer af te sluiten. Het was een leuke en actieve dag. Langlaufen en skiën is waarschijnlijk niet voor mij weggelegd, maar vond het erg leuk om eens gedaan te hebben.

Nog gefeliciteerd Opa en bedankt dat we erbij mochten zijn!