En toen waren we buitengesloten

Groningen, zondag 8 mei jl. Wilden Bart en ik op weg naar mijn moeder. Even onze snoetjes laten zien voor Moederdag. Na wat gehannes en gestuntel, klaar om te vertrekken, trok ik de deur achter ons dicht, zoals gewoonlijk met grof geweld. Toen ik de deur op slot wilde draaien, kreeg ik mijn sleutel niet helemaal in het slot! Bart had zijn sleutels nog aan de binnenkant zitten, waardoor je hem dus niet open kan maken van buitenaf. Oftewel, we waren buiten gesloten.
Bart wilde het meteen oplossen, raampjes intikken enzo. Maar ik stelde voor om toch eerst maar even weg te gaan en niet te lang bij mijn moeder te blijven.

Zo gezegd zo gedaan, het verhaal (wat eigenlijk best komisch is) gedaan bij mijn moeder thuis, gelachen, wat verwijten tussen Bart en mij over en weer, wie nu de daadwerkelijk schuldig bevonden moest worden. Hebben we eerst een potje Monopoly gespeeld (die mijn moeder heeft gewonnen, Marcel was als eerste blut!) en zijn we toen op weg naar ons huis gegaan.

Natuurlijk allemaal gereedschap mee, maar ook wat simpele dingen en mijn super goede oplossing die ons weer in huis heeft weten te krijgen! Hoe?! Dat kan ik niet vertellen… Maar we waren in elk geval blij dat we weer binnen konden komen.

Over het “wie heeft er schuld” gedeelte kan ik het volgende kwijt. Bart vindt dat ik schuldig ben omdat ik de deur altijd zo achter me dichttrek en dat ik nu op deze wijze ben gestraft. Zelf vind ik dat Bart schuldig is, omdat hij de deur van het slot heeft gehaald, maar zijn sleutels erin heeft laten zitten, we gingen weg? Dan moeten ze er toch uit? Waarop Bart weer met een (stom) tegenargument kwam, dat hij van mij de fietsen moest pakken enzo. Waardoor hij de sleutel er niet uit kon halen.

Trek je conclusie lekker maar. Ik vind dat we dan beide maar schuld moeten hebben. Hij de sleutel eruit halen en ik de deur (minder vaak) achter me dichttrekken…