Lieve oma, rust zacht

Het leven heeft altijd een einde. Voor de een komt hij iets eerder dan je verwacht, soms zijn mensen van het ene op het andere moment uit je leven verdwenen. Gelukkig hebben wij als familie, het kleine groepje dat we zijn, op een mooie manier afscheid kunnen nemen van onze moeder, oma en opoe.

‘Als je maar met mooie herinneringen aan me terugdenkt,’ had ze gezegd. Ik kan je en ook haar nog vertellen dat ik, en vele met mij, heel veel bijzondere, leuke, gekke, rare en niet over te praten momenten heb meegemaakt. Oma heeft een bijzondere vorm van humor, sadistische grapjes en lekker gebekt dat we deels ook door onze genen hebben lopen.

Ze heeft een pittig leven gehad en heeft hier nu eindelijk de rust voor gevonden. Rust die we haar zo gunnen. We hebben de laatste paar weken nog veel tijd met haar doorgebracht, we wilden haar niet alleen laten zijn. Het moment dat we nog langs haar bed stonden keek ze ons allemaal nog even aan en benoemde ons bij naam. Ze gaf zelfs nog een knipoog. We deden zelfs nog een sleep-over bij oma thuis, mijn tante en ik die bij haar bleven logeren. Zo is ze gisteren, 20 april 2021 om 16:30, rustig in het bijzijn van familie ingeslapen. Ze was er bijna stiekem tussen uitgeknepen. De traan die ik nog weg kon vegen uit haar oog, haar laatste adem die ze uitblies, de laatste twee hartslagen die ik in haar pols heb gevoeld.. Het is goed zo.